In 1962 werd in Boortmeerbeek de Sint-Annakapel gebouwd als herinnering aan een verloren zoon. Ook vandaag draagt de plek nog verdriet in zich, maar wilden we met de nieuwe tuin laten zien dat rouw vele gezichten kent. Soms onstuimig, allesoverheersend, rauw. Dan weer stil of onderhuids. Maar nooit met een handleiding, geen vaste volgorde. Wat voor de één helend is, kan voor een ander te vroeg zijn.
Unik-id wil erkenning geven aan die veelheid. Met een plek die niet afdwingt, maar uitnodigt. Tussen geurige bloemen, planten die meebewegen met de seizoenen, en paadjes die vertragen, mag verdriet verzachten. Want soms zit troost in iets kleins. Een zucht. Een zonnestraal. Een geur die herinnert. Rondom de kapel werd met zorg een landschap geweven dat je als het ware omarmt. Open lijnen en doorkijkjes houden de plek open en uitnodigend, een zachte uitnodiging om binnen te stappen, ongeacht wie je bent of wat je meebrengt. Cortenstalen wanden leiden je stap voor stap naar het hart van de tuin. Ze fluisteren stilte toe, ze schermen zacht af, maar sluiten niet op.
De kapel zelf, die staat er nog altijd: stil en ingetogen, als een anker voor wie troost vindt in het geloof. Maar ze dringt zich niet op. Zo vindt ook wie zonder religie komt, ruimte. Want troost kent geen vaste vorm. Hier mag je gewoon zijn. Met verdriet, herinneringen, vragen, met leegte of met hoop. Hier mag geloof en niet-geloof door elkaar bewegen, zonder oordeel. In stilte, waar woorden vaak ontbreken. De kracht van deze plek zit in haar gelaagdheid. Unik-id waakte erover dat de plek niet alleen ruimte biedt voor wie in stilte wil verwerken, maar zich ook opent naar de gemeenschap. Door het ontwerp worden buurtbewoners en voorbijgangers uitgenodigd om mee zorg te dragen. Om samen te waken over dit stukje rust.
Zo groeit de plek uit tot meer dan een tuin, tot een gedeeld gebaar van nabijheid, in een tijd waarin echte verbinding schaars is geworden. Een plek waar je niet alleen bent met je verdriet, maar je omringd voelt, door natuur, door stilte. En misschien ook wel door iemand die jou niet kent, maar jou wel ziet.
